Yazmaya değer bulduğum ve bariz bir şekilde gözlemlediğim bu değişiklik birazdan sizleri çok şaşırtacak, eğer yaşınız küçük ise (bu zihinsel ya da biyolojik olabilir size kalmış) korkutacak ve gözlerinizde yanma ile sonuçlanacak yan etkilere sahip bir yazı olabilir. Sorumlu tutulamam şimdiden söyleyeyim.
Konumuza dönecek olursak manyak dolmuşçularla kaynayan ankara sokakları, artık benim için güvenli bir hal aldı bu yönden. Hiç bir manyak dolmuşçuya 5-6 aydır rastlamıyor olmanın verdiği rahatlık ve mutluluk anlatılamaz bir lezzette.
Ancak herkesin bildiği gibi evrenin döngüsü yine oyununu oynadı ve dedi ki "ey denge fakiri sen kendini huzurda mı sanırsın al sana başka manyaklar!!". O gün bugündür bindiğim tüm taksilerde şöförler bana hayatlarını ve geçmişlerini anlatıyor, niye bilmiyorum. bu bir şaka olabilir böyle uzun dönemli. evet evet . ancak böyle olabilir yoksa toplam 10 dk süren taksi yolculuklarında tüm hayatını anlatma ihtiyacı duyan tüm taksi şöförlerine denk gelme ihtimalim de olmasın artık.
Şimdi bunu yazdım da aklıma geldi. Galiba "bana hayatını anlatabilirsin" diyen bir suratım var. Çünkü geçen istanbulu dinleyen bayan ile metrodayken de bir amca (yaşlı) metroya koşarak girdi 3-5 sn sonra da kapı kapandı ve bunun üzerine bana geçmişinden anektotlar verme iznini aldığını düşünerek konuşmaya başladı. Nereye gittiğini kimlerin onu beklediğini, kapıda kalsaydı onu kurtarıp kurtarmayacağımı sordu. Buradan evrenin döngüsüne sesleniyorum: git bi çay koy.
